11.11.12
11.3.12
ՅԻՍՈՒՍԻՆ 12 ԱՌԱՔԵԱԼՆԵՐԸ
Պետրոս, Անդրէաս, Թովմաս, Բարթողիմէոս, Մատթէոս, Յովհաննէս, Յակոբոս, Փիլիպպոս, Յակոբոս, Յուդա, Թադէոս
Յիսուս Քրիստոսի ընտրած 12 առաքեալները Քրիստոսի աշակերտներն ու Քրիստոսի վարդապետութեան առաջին տարածողներն էին, յարուցեալ Քրիստոսի վկաները։
«Եւ ան իր մօտ կանչելով իր տասներկու աշակերտները՝ անոնց իշխանութիւն տուաւ բժշկելու ամէն ցաւ և ամէն տեսակ հիւանդութիւն» (Մատթ. 10։1)։
Հաւատարիմ Յարուցեալ Յիսուսի վերջին պատգամին (Մատթ. 28։18-19) առաքեալները Յիսուսի պատուիրանները քարոզեցին ու ուսուցանեցին տարբեր ազգերու, մկրտեցին զանոնք Հայր, Որդի եւ Սուրբ Հոգիի անունով: Այսպէսով դարձան Քրիստոսի եկեղեցիին հիմնադիրները։ Քրիստոսի պատուիրաններուն մեծագոյն քարոզիչներէն է նաև Պողոս առաքեալը, որուն քրիստոնեայ եկեղեցին կը ճանչնայ իբրև 13-րդ առաքեալ։
Հայ Առաքելական Եկեղեցին 12 առաքեալներու և իբր 13-րդ առաքեալ ճանաչուած Պողոս առաքեալի յիշատակը կը նշէ միասնաբար Վարդավառէն մէկ շաբաթ առաջ, Վարդավառի Բարեկենդանը նախորդող Շաբաթ օրը։ Հայ Եկեղեցւոյ տօնացոյցին կան նաև առաքեալներու յիշատակութեան առանձին տօներ։
ՎԱՐԺՈՒԹԻՒՆ ԳՈՅԱԿԱՆԻ ՀՈԼՈՎՄԱՆ
ՎԱՐԺՈՒԹԻՒՆՆԵՐ
Ամբողջացուցէ՛ք հետեւեալ պարապութիւնները տրուած փակագծեալ գոյականին յարմար հոլովով.
- Այս առավօտ շատ կանուխ արթնցայ, ....................................... (արեւ) կը սփռէր իր ճառագայթները: Պատուհանէս նայեցայ որ պարտէզին բոլոր ծառերը շատ խանդավար էին: Ես ալ խանդավարուեցայ անոնցմով: Անմիջապէս ....................................... (սենեակ) ելայ ու վազեցի ........................................ (քոյր) սենեակը: Արթնցուցի զայն, որպէսզի միասին երթանք դպրոց, որովհետեւ այսօր մեր ամենամտերիմ .............................................. (ընկեր) տարեդարձն էր:
- Երէկ գիշեր երբ ........................................... (հայր) ....................................... (տուն) վերադարձաւ գործէն, շատ տխուր կը տեսնուէր: Անպայման զայն նեղող բան մը պատահած ըլլալու էր:
- ............................................. (ընկերուհի) շատ հիւանդ էր, ես ալ զայն շատ կը սիրեմ: Չեմ ուզեր տեսնել անոր հիւանդ ու նեղուած դէմքը: Այս պատճառաւ ւազեցի եկեղեցի ու աղօթեցի .............................................. (Աստուած), որ շուտ մը թարմանուի ու հին օերորու դառնանք:
- .............................................. (Ամերիկա) մէջ ապրող ................................................. (հօրաքոյր) նամակ մը ստացանք: Ան կ’ըսէր թէ գալ ամիս ................................................ (Պոլիս) մեզի տեսնելու պիտի գայ եղեր:
- ................................................. (Կնքամայր) որ տարիներէ ի վեր չէի տեսած անցեալ .............................................. (շաբաթ) արձակուրդին ................................................ (հայր) առած տոմսակով զայն տեսնելու գացի: Երկուքս ալ շատ ուրախացանք, իրար փաթթուեցանք ու մեր կարօտը մարեցինք քանի մը օր:
- .................................................. (Սէրլի) պարտականութեան համար ................................................. (ընտանիք) սկսանք զայն քաջալերել, որովհետեւ քիչ մը վրդոված էր:
- Այսօր .............................................. (եղբայր) տարեդարձն է, նուէր առնելու պիտի երթանք ............................................. (քոյր) հետ:
ՄԱՍՆԱՎՃԱՐ (9ՐԴ ԴԱՍԱՐԱՆՆԵՐՈՒ)
ՄԱՍՆԱՎՃԱՐ
Յակոբ անկողինին վրայ երկնցեր, ականջ կու տայ ձայնասփիւռին...: Քոյրը աթոռին վրայ նստած թուղթն ու մատիտը ձեռքը հաշիւով մը կը զբաղի:
Յակոբ- Այսօր ամսուն ութն է չէ՞:
Վեհանոյշ- Այո. (մեքենաբար, առանց գլուխը վերցնելու)
Յակոբ- (Անկողնին վրայ շտկուելով) Այսօր Չորեքշաբթի է չէ՞:
Վեհան- Այո. (նոյն ձեւով)
Յակոբ- Ամսուն տասը Ուրբաթի կը հանդիպի կարծեմ, այնպէս չէ՞:
Վեհան- Այո՛
Յակոբ- (պոռալով) Աաա՜ մարդ Աստուծոյ երկու օր մնաց, 48 ժամ եւ դուն՝ դեռ ամենայն պաղարիւնութեամբ, քու անվերջ հաշիւներուդ մէջ թաղուած «այո» մը բռներ ես կ'երթաս:
Ապերախտութիւն չ'ուզեր, սա ռատիօն 3 ամիս դուն ալ մտիկ ըրիր եւ թէ մեզմէ ալ աւելի, որովհետեւ սենեակդ է արդէն: Գոնէ խօսք մը ըսէ, բան մը ըսէ որ, ելք մը գտնենք: Գլուխ գլխի տանք, ճար մը խորհինք:
Ամսուն տասը՝ ձայնասփիւռին մասավճառին օրն է եւ ձ օր մնաց: 25 ոսկի պէտք է ճարել. Հասկցա՞ր, քսանըհինգ հատ թրքական լիրա:
Վեհան- Քանի անգամ ըսի քեզի որ անգամ մըն ալ սա ռատիոյն խօսքը չընես ինծի: Ես վերջնական պատասխանս տուի քեզի, եթէ կ'ուզես կրկնեմ դարձեալ. Ինձմէ խեր չկայ. Հասկցա՞ր: 34 ոսկի բաց ունիմ արդէն, բուրդի դրամ չմնաց:
(Մայրը ներ կը մտնէ)
Մայրը- Ի՞նչ է աս աղմուկը: Դարձեալ շուն ու կատու ըլլալ սկսաք:
Վեհան- Նորէն ռատիոյին խնդիրն է ինչ պիտի ըլլայ:
(Յակոբին դառնալով)
Վեհան- Ահաւասիկ մօրմէդ չուզե՞ս 25 ոսկին:
Մայրը- Ատ էր պակասը: Ես ուրկէ դրամ ունենամ: Այս ամիս ալ արդէն կալուածներուս եկամուտը չկրցայ գանձել: (ծիծղելով)
(Մայրը միտքը բան մը եկածի պէս հարցուց Յակոբին)
Մայրը- Ի՞նչ եղաւ, դեղ առի՞ր:
Յակոբ- Այո
Վեհան- Դո՞ւն ալ դրամ տուիր դեղի համար:
Մայրը- Այո. 50 ղրուշ ուզեց դեղ առնելու համար, թէ շատ անհանգիստ կը զգար ինքզինք: Ես ալ տուի...
Վեհան- (Յակոբին դառնալով) Տեսա՞ր, իրաւունք չունիմ անտարբեր մնալու: Ցերեկին քեզի հետ չառի՞նք այդ դեղը, վերջն ալ գացեր եւ մօրմէդ դեղ գնելու համար դրամ ուզեր ես:
Յակոբ- Էէէ... հիմա դեղիդ ալ կը սկսիմ, քեզի ալ, կարճ կապէ այլեւս:
Մայրը- Մա ըլլալիք չունիս դուն արդէն: Երկուքդ ալ մէյմէկ տեսակ:
Մայրը- (Յակոբին դառնալով) Այսքան ատեն իբրեւ թէ աշխատեցար, ո՞ւր է վաստակդ, մինակ հագուստ մը առիր ինքզինքիդ համար այդքան:
Յակոբ- Ո՞վ ըսաւ ատիկա: Հագուստը մէկ, շապիկը երկու, կօշիկը երեք, փողկապը չորս, յետոյ ամենէն կարեւորը ռատիօն հինգ...
Վեհան- Ռատիոյին քառորդին կէսը:
Յակոբ- Ինչ որ է, ռատիօն ռատիօ է: Տե՛ս, ի՜նչ աղուոր կը նուագէ...
Մայրը- Բայց մասնավճարը՞...
Յակոբ- Ձգէ սա մասնավճարը: Նայէ՛ հիմա միտքս եկաւ. Գործէ ելած ատենս ալ 50 ոսկի ունէի մօրս քով պահուած:
Մայրը- Առանց ամչնալու մէկ մըն ալ կ'ըսես: Դեռ չորս օր առաջ այդ դրամը առիր ինծմէ, իբրեւ թւ երկու ամսուան մասնավճարը պիտի վճարէիր եւ բոլորն ալ կերար, հիմա ալ ելեր, ասկէ անկէ 25 ոսկի կը մուրաս: Ըսէ՛ տեսնեմ, երկու օրուան մէջ ինչպէ՞ս կերար այդ 50 ոսկին:
Վեհան- Սամ Ամճային պարկեցուց: Վաղն առաւօտ գնա՛ Սամ Ամճային եւ 25 ոսկի փոխ ուզէ:
Յակոբ- Պարապ խօսքերը ձգէ հիմա... Ինչ ընեմ բոլոր յանցանքը լիքէօրին քովն է: 10 ղրուշի շիշ մը լիքէօր շահեցայ, անկէ վերջ ալ երեք օրուան մէջ 50 ոսկիս կերաւ:
(Պահ մը լռութիւն կ'ըլլայ)
Յակոբ- Չեմ հասկնար թէ ինչու համար միայն ինծի գլուխ կը բռնէ՞ք: Քիչ մըն ալ սա աղջկան հետ զբաղեցէք: Բոլոր դրամները պիտի ամուսնանայ ըսելով վատնեց, հիմա ալ օժիտիս համար բուրդ պիտի առնեմ « բաց ունիմ, բաց ունիմ » կ'ըսէ:
Մայրը- Անոր ով աղէկ ըսաւ ո՞ր: Եղբայրդ չէ՞. Բնական է որ քեզի պիտի նմանի:
Վեհան- Ապերախտութիւն չ'ուզեր, նշանածէս բաժնուելէ վերջ օժիտիս մէջիններէն շատ մը բաներ ծախեցի եւ չորս տուփ աղի ձուկ առի, մինչեւ հիմա կ'ուտէք դեռ:
Մայրը- (ծաղրանքով)Ա՜խ, այո, այո, ներողութիւն աղջիկս, մոռցայ 25 ոսկի ալ ածուխ առնելու համար տուած էիր:
Յակոբ- Երանի թէ տուած չըլլար, ինչ աղուոր ան 25 ոսկին մասնավճարի համար կու տայինք:
Վեհան-Ես ելք մը գտայ: Ձայնասփիւռը կ'առնես, կը տանիս առած տեղդ եւ կ'ըսես թէ ասկէ վերջ պիտի չկրնաս վճարել մասնավճարները, հետեւաբար ետ կը վերադարձնես զայն:
Յակոբ- Հապա մինչեւ հիմա վճարած 75 ոսկիս ի՞նչ պիտի ըլլայ, պիտի այրի՞:
Վեհան- Անշուշտ երեք ամսուան վարձք:
Յակոբ- Ատիկա անկարելի է:
Մայրը- Բաթրոնիդ գնա՛, անկէ ուզէ այս ամսուան մասնավճարը, թերեւս կու տայ:
Յակոբ- Ի՞նչ կ'ըսես Աստուծոյ սիրոյն: Կարծես ստիպուած է:
(Վեհանին կը դառնայ)
Յակոբ- Այս գործը նորէն դուն պիտի ընես: Հօրմէդ 25 ոսկի ուզէ, ինծի ուզելու պիտի գան ըսէ, օժիտիս համար բաներ մը պէտք է առնեմ ըսէ, ըսէ իշտէ բաներ մը:
Վեհան- (ծաղրանքով) սքանչելի գաղափար: Ան ալ արդէն շուտ մը կը հանէ կու տայ. Վստահ եղիր:
Յակոբ- (հազաց, դեղը առաւ, կլլեց) Նորէն քեզի նայինք մամա: Սանկ ասդին անդին սնտուկի եզերքը մնացած, անկիւն մը դժուար օրերու համար պահուած դրամ մը չունի՞ս:
Մայրը- Խենթ ես դուն: Դեռ անցեալ օր պարպեցի պայուսակս, երբ քեզի բժիշկին տարի: Մարդը փրօֆէսէօր է եղեր, իբր այցեգին 10 ոսկին չհաւնեցաւ, 5 ոսկի եւս ուզեց, քու աչքիդ առջեւ տուի վերջին 5 ոսկինոցս:
Յակոբ- Այն ատեն մէկէ մը պարտք առ:
Մայրը- Պարտք ուզել դիւրին է տղաս. Փառք Աստուծոյ, այդքան վարկ ունինք, որմէ ալ ուզեմ 25 ոսկին կու տայ ինծի, բայց վերջը խորհէ. Ի՞նչպէս պիտի վճարես:
Յակոբ- Աստուած մեծ է մամա: Անգործ ըլլալուս մի՛ նայիր, կ'աշխատիմ, կը վարեմ պարտքս:
Մայրը- Իրաւ որ բնաւ հաւատք չունիմ, բայց ինչ ընենք, գոնէ այս ամսուան համար բան մը ճարելու պիտի նայիմ:
Յակոբ- (Կը փաթթուի) Իմ անուշիկ մայրս:
Մայրը- Վեհան, Յակոբ ես կը պառկիմ այլեւս, գիշեր բարի:
Յակոբ եւ Վեհան- Լոյս բարի մամա:
(Երկու օր վերջ)
(Ձայնասփիւռին քով, Վեհանին սենեակը եկան ո զայն բուրդ հիւսելով զբաղած էր)
Յակոբ- Մամա, ճիշդ ըսէ, ո՞ւրկէ գտար այդ 25 ոսկին:
Մայրը- Ո՞ւրկէ պիտի գտնեմ, դերձակին աղջիկէն փոխ ուզեցի:
Յակոբ- Իրաւ որ բնաւ չեմ հաւատար:
Մայրը- Ինչո՞ւ:
Յակոբ- Որովհետեւ մամա դրամը նաֆթալին կը հոտէր... քու պայուսակիդ հոտը...:
Յակոբ անկողինին վրայ երկնցեր, ականջ կու տայ ձայնասփիւռին...: Քոյրը աթոռին վրայ նստած թուղթն ու մատիտը ձեռքը հաշիւով մը կը զբաղի:
Յակոբ- Այսօր ամսուն ութն է չէ՞:
Վեհանոյշ- Այո. (մեքենաբար, առանց գլուխը վերցնելու)
Յակոբ- (Անկողնին վրայ շտկուելով) Այսօր Չորեքշաբթի է չէ՞:
Վեհան- Այո. (նոյն ձեւով)
Յակոբ- Ամսուն տասը Ուրբաթի կը հանդիպի կարծեմ, այնպէս չէ՞:
Վեհան- Այո՛
Յակոբ- (պոռալով) Աաա՜ մարդ Աստուծոյ երկու օր մնաց, 48 ժամ եւ դուն՝ դեռ ամենայն պաղարիւնութեամբ, քու անվերջ հաշիւներուդ մէջ թաղուած «այո» մը բռներ ես կ'երթաս:
Ապերախտութիւն չ'ուզեր, սա ռատիօն 3 ամիս դուն ալ մտիկ ըրիր եւ թէ մեզմէ ալ աւելի, որովհետեւ սենեակդ է արդէն: Գոնէ խօսք մը ըսէ, բան մը ըսէ որ, ելք մը գտնենք: Գլուխ գլխի տանք, ճար մը խորհինք:
Ամսուն տասը՝ ձայնասփիւռին մասավճառին օրն է եւ ձ օր մնաց: 25 ոսկի պէտք է ճարել. Հասկցա՞ր, քսանըհինգ հատ թրքական լիրա:
Վեհան- Քանի անգամ ըսի քեզի որ անգամ մըն ալ սա ռատիոյն խօսքը չընես ինծի: Ես վերջնական պատասխանս տուի քեզի, եթէ կ'ուզես կրկնեմ դարձեալ. Ինձմէ խեր չկայ. Հասկցա՞ր: 34 ոսկի բաց ունիմ արդէն, բուրդի դրամ չմնաց:
(Մայրը ներ կը մտնէ)
Մայրը- Ի՞նչ է աս աղմուկը: Դարձեալ շուն ու կատու ըլլալ սկսաք:
Վեհան- Նորէն ռատիոյին խնդիրն է ինչ պիտի ըլլայ:
(Յակոբին դառնալով)
Վեհան- Ահաւասիկ մօրմէդ չուզե՞ս 25 ոսկին:
Մայրը- Ատ էր պակասը: Ես ուրկէ դրամ ունենամ: Այս ամիս ալ արդէն կալուածներուս եկամուտը չկրցայ գանձել: (ծիծղելով)
(Մայրը միտքը բան մը եկածի պէս հարցուց Յակոբին)
Մայրը- Ի՞նչ եղաւ, դեղ առի՞ր:
Յակոբ- Այո
Վեհան- Դո՞ւն ալ դրամ տուիր դեղի համար:
Մայրը- Այո. 50 ղրուշ ուզեց դեղ առնելու համար, թէ շատ անհանգիստ կը զգար ինքզինք: Ես ալ տուի...
Վեհան- (Յակոբին դառնալով) Տեսա՞ր, իրաւունք չունիմ անտարբեր մնալու: Ցերեկին քեզի հետ չառի՞նք այդ դեղը, վերջն ալ գացեր եւ մօրմէդ դեղ գնելու համար դրամ ուզեր ես:
Յակոբ- Էէէ... հիմա դեղիդ ալ կը սկսիմ, քեզի ալ, կարճ կապէ այլեւս:
Մայրը- Մա ըլլալիք չունիս դուն արդէն: Երկուքդ ալ մէյմէկ տեսակ:
Մայրը- (Յակոբին դառնալով) Այսքան ատեն իբրեւ թէ աշխատեցար, ո՞ւր է վաստակդ, մինակ հագուստ մը առիր ինքզինքիդ համար այդքան:
Յակոբ- Ո՞վ ըսաւ ատիկա: Հագուստը մէկ, շապիկը երկու, կօշիկը երեք, փողկապը չորս, յետոյ ամենէն կարեւորը ռատիօն հինգ...
Վեհան- Ռատիոյին քառորդին կէսը:
Յակոբ- Ինչ որ է, ռատիօն ռատիօ է: Տե՛ս, ի՜նչ աղուոր կը նուագէ...
Մայրը- Բայց մասնավճարը՞...
Յակոբ- Ձգէ սա մասնավճարը: Նայէ՛ հիմա միտքս եկաւ. Գործէ ելած ատենս ալ 50 ոսկի ունէի մօրս քով պահուած:
Մայրը- Առանց ամչնալու մէկ մըն ալ կ'ըսես: Դեռ չորս օր առաջ այդ դրամը առիր ինծմէ, իբրեւ թւ երկու ամսուան մասնավճարը պիտի վճարէիր եւ բոլորն ալ կերար, հիմա ալ ելեր, ասկէ անկէ 25 ոսկի կը մուրաս: Ըսէ՛ տեսնեմ, երկու օրուան մէջ ինչպէ՞ս կերար այդ 50 ոսկին:
Վեհան- Սամ Ամճային պարկեցուց: Վաղն առաւօտ գնա՛ Սամ Ամճային եւ 25 ոսկի փոխ ուզէ:
Յակոբ- Պարապ խօսքերը ձգէ հիմա... Ինչ ընեմ բոլոր յանցանքը լիքէօրին քովն է: 10 ղրուշի շիշ մը լիքէօր շահեցայ, անկէ վերջ ալ երեք օրուան մէջ 50 ոսկիս կերաւ:
(Պահ մը լռութիւն կ'ըլլայ)
Յակոբ- Չեմ հասկնար թէ ինչու համար միայն ինծի գլուխ կը բռնէ՞ք: Քիչ մըն ալ սա աղջկան հետ զբաղեցէք: Բոլոր դրամները պիտի ամուսնանայ ըսելով վատնեց, հիմա ալ օժիտիս համար բուրդ պիտի առնեմ « բաց ունիմ, բաց ունիմ » կ'ըսէ:
Մայրը- Անոր ով աղէկ ըսաւ ո՞ր: Եղբայրդ չէ՞. Բնական է որ քեզի պիտի նմանի:
Վեհան- Ապերախտութիւն չ'ուզեր, նշանածէս բաժնուելէ վերջ օժիտիս մէջիններէն շատ մը բաներ ծախեցի եւ չորս տուփ աղի ձուկ առի, մինչեւ հիմա կ'ուտէք դեռ:
Մայրը- (ծաղրանքով)Ա՜խ, այո, այո, ներողութիւն աղջիկս, մոռցայ 25 ոսկի ալ ածուխ առնելու համար տուած էիր:
Յակոբ- Երանի թէ տուած չըլլար, ինչ աղուոր ան 25 ոսկին մասնավճարի համար կու տայինք:
Վեհան-Ես ելք մը գտայ: Ձայնասփիւռը կ'առնես, կը տանիս առած տեղդ եւ կ'ըսես թէ ասկէ վերջ պիտի չկրնաս վճարել մասնավճարները, հետեւաբար ետ կը վերադարձնես զայն:
Յակոբ- Հապա մինչեւ հիմա վճարած 75 ոսկիս ի՞նչ պիտի ըլլայ, պիտի այրի՞:
Վեհան- Անշուշտ երեք ամսուան վարձք:
Յակոբ- Ատիկա անկարելի է:
Մայրը- Բաթրոնիդ գնա՛, անկէ ուզէ այս ամսուան մասնավճարը, թերեւս կու տայ:
Յակոբ- Ի՞նչ կ'ըսես Աստուծոյ սիրոյն: Կարծես ստիպուած է:
(Վեհանին կը դառնայ)
Յակոբ- Այս գործը նորէն դուն պիտի ընես: Հօրմէդ 25 ոսկի ուզէ, ինծի ուզելու պիտի գան ըսէ, օժիտիս համար բաներ մը պէտք է առնեմ ըսէ, ըսէ իշտէ բաներ մը:
Վեհան- (ծաղրանքով) սքանչելի գաղափար: Ան ալ արդէն շուտ մը կը հանէ կու տայ. Վստահ եղիր:
Յակոբ- (հազաց, դեղը առաւ, կլլեց) Նորէն քեզի նայինք մամա: Սանկ ասդին անդին սնտուկի եզերքը մնացած, անկիւն մը դժուար օրերու համար պահուած դրամ մը չունի՞ս:
Մայրը- Խենթ ես դուն: Դեռ անցեալ օր պարպեցի պայուսակս, երբ քեզի բժիշկին տարի: Մարդը փրօֆէսէօր է եղեր, իբր այցեգին 10 ոսկին չհաւնեցաւ, 5 ոսկի եւս ուզեց, քու աչքիդ առջեւ տուի վերջին 5 ոսկինոցս:
Յակոբ- Այն ատեն մէկէ մը պարտք առ:
Մայրը- Պարտք ուզել դիւրին է տղաս. Փառք Աստուծոյ, այդքան վարկ ունինք, որմէ ալ ուզեմ 25 ոսկին կու տայ ինծի, բայց վերջը խորհէ. Ի՞նչպէս պիտի վճարես:
Յակոբ- Աստուած մեծ է մամա: Անգործ ըլլալուս մի՛ նայիր, կ'աշխատիմ, կը վարեմ պարտքս:
Մայրը- Իրաւ որ բնաւ հաւատք չունիմ, բայց ինչ ընենք, գոնէ այս ամսուան համար բան մը ճարելու պիտի նայիմ:
Յակոբ- (Կը փաթթուի) Իմ անուշիկ մայրս:
Մայրը- Վեհան, Յակոբ ես կը պառկիմ այլեւս, գիշեր բարի:
Յակոբ եւ Վեհան- Լոյս բարի մամա:
(Երկու օր վերջ)
(Ձայնասփիւռին քով, Վեհանին սենեակը եկան ո զայն բուրդ հիւսելով զբաղած էր)
Յակոբ- Մամա, ճիշդ ըսէ, ո՞ւրկէ գտար այդ 25 ոսկին:
Մայրը- Ո՞ւրկէ պիտի գտնեմ, դերձակին աղջիկէն փոխ ուզեցի:
Յակոբ- Իրաւ որ բնաւ չեմ հաւատար:
Մայրը- Ինչո՞ւ:
Յակոբ- Որովհետեւ մամա դրամը նաֆթալին կը հոտէր... քու պայուսակիդ հոտը...:
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)