Մկրտիչ Պէշիկթաշլեան եւ «Եղբայր ենք մենք»

ՄԿՐՏԻՉ ՊԷՇԻԿԹԱՇԼԵԱՆ
1828-1868

Զարթօնքի կարեւոր դէմքերէն մէկն է: Ծնած է Պոլիս: Հայ - կաթողիկէ ընտանիքի մը զաւակն է եւ շատ փոքր տարիքին կորսնցուցած է ծնողքը: Նախնական ուսումը Մխիթարեան Վարժարանի մէջ ստանալէ յետոյ կը մեկնի Իտալիա, Վենետիկ: Յետոյ կը վերադառնայ Պոլիս կ'ըլլայ ուսուցիչ: Նոյն ժամանակ ալ կու տայ մասնաւոր դասեր օտարախօս ընտանիքնրու զաւակներուն: Կ'ըլլայ Սրբուհի (Վահանեան) Տիւսաբի ալ ուսուցիչը: Տիւսաբ շնորհիւ Պէշիկթաշլեանի կը սորվի լաւ հայերէն մը: Մինչեւ իսկ կը դառնայ գրագիտուհի մը: Պէշիկթաշլեանի հիւանդութեան ընթացքին ալ Տիւսաբ միշտ քովը եղած է անոր: Ջանացած է եղբայրութիւն եւ միասնականութիւն հաստատել իր բանաստեղծութիւններով: Գրած է աշխարհաբար լեզուով թատերգութիւններ:
Բանաստեղծութիւններուն թէման է միաբանութիւն, հայրենասիրութիւն եւ օտարասիրութեան քննադատութիւն: Սիրով մօտեցած է հայ բանաստեղծութեան, մարդոց: Հանդարտ եւ մարդասէր բնաւորութիւնը միշտ կը տեսնենք իր բանաստեղծութիւններուն մէջ: Միայն ազգային ու մարդկային սէրը չէ նկարագրած այլ նկարագրած է բնութեան հանդէպ ունեցած սէրն ալ:

ԱՇԽԱՏՈՒԹԻՒՆ «ԵՂԲԱՅՐ ԵՆՔ ՄԵՆՔ» ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹԵԱՆ
Հարցումներ
1. Այս բանաստեղծութեան մէջ արտայայտուած գաղափարները անձնակա՞ն թէ ոչ ընդհանուր իմաստ կը կրեն:
2. Բանաստեղծը ի՞նչ ձեւով յաջողած է նիւթը խրատական մը ըլլալէ փրկել:
3. Ինչպիսի՞ բարիքներ կը սպասէ բանաստեղծը ազգային համերաշխութենէն:
4. Ինչո՞ւ համար կրկնուած է տուներուն վերջին տողերը:
5. Բանաստեղծը ի՞նչ բացատրել կ'ուզէ «որ մրրկաւ էինք զատուած, բախտին ամէն ոխ չարանենգ» տողերով: