Եղիա Տէմիրճիպաշեան իր կենդանութեան առանձին հատորով որեւէ գիրք չէ հրատարակած: Անոր բոլոր յօդուածներն ու բանաստեղծութիւնները ցրուած կը մնային թերթերու մէջ: 1955ին Փարիզի մէջ Եղիայի գրածները հաւաքուեցաւ ու հրատարակուեցաւ հատորով մը:
Ան կազմած է Ֆրանսերէնէ – Հայերէն բառարան մը (1896):
Գործածած է բազմաթիւ ծածկանուններ:
Ան տարօրինակ, բացառիկ դէմք մըն է մեր գրականութեան մէջ: Հիւադագին զգացումներու, ցնցուած հոգիի մը տէր Եղիա կը ցոլացնէ իր գրութիւններուն ալ այս հոգեկան վիճակը: Գրած է բանաստեղծութիւն, պատմուածք, օրագրութիւն, քննադատութիւններ: Բանաստեղծութիւններուն թեման կը կազմէ սէրը, մահն ու ցաւը:
Քննադատական էջերուն մէջ ալ ան չէ եղած կայուն, շարունակ միտք կը փոխէ:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder